Tegoroczna jesień wkradła się niespodziewanie, przerywając lekki, eteryczny sen o lecie. Zaczęło się od przelotów kaczek...

Przyszedł też czas na grzybobranie. Pomimo niewielkiej ilości opadów pojawiły się borowiki szlachetne, zwane popularnie prawdziwkami.

Wrzesień był bardzo ciepłym miesiącem w tym roku. W oczekiwaniu na rykowisko wędrowaliśmy świtem łąkami OHZ-u...

W końcu jednak się zaczęło. To piękne, cudowne, czarujące widowisko świata zwierząt. Byliśmy na miejscu, by je zaobserwować...A święty Hubert darzył, i pozwolił podejrzeć to wspaniałe, przyrodnicze misterium.

W międzyczasie obserwowaliśmy też sarny...

A cała przyroda szykowała się już do jesieni...

A ona tymczasem przyszła na Roztocze. Barwna, odziana w złoto, mosiądz i miedź liści...

Pełna tajemniczych zachodów i wschodów słońca...

Okrywając całą Lubelszczyznę cudownymi barwami jesieni i błękitem nieba.

Czasem jesień zasnuła nad Lubelszczyzną czarowny woal białej jak mleko mgły...

Aby w końcu jesiennym wichrem roztrząsnąć złote liście na cztery strony świata, i zostawić Lubelszczyznę pełną dymów na polach i zaoranej ziemi, zostawiając nas w oczekiwaniu na zimę...

Jesień wciąż trwa, w dalszym ciągu możecie ją oglądać w tomaszowskich lasach. Jeśli macie chwilę, warto oderwać się na chwilę od codzienności, zostawić za sobą problemy... I odetchnąć. Lasem, jesienią, Roztoczem. Zapraszamy serdecznie!